Treść artykułu
- Hydrofobizator do cegieł jest zasadą działania
- Dlaczego potrzebny jest hydrofobizator
- Niż hydrofobizacja jest lepsza niż hydroizolacja
- Odmiany hydrofobizatorów do cegieł
- Jak nałożyć hydrofobizator na cegłę
- Pięć wskazówek dotyczących stosowania hydrofobizatorów do cegieł
Hydrofobizacja muru to zestaw środków, których celem jest zwiększenie właściwości hydrofobowych cegły i zaprawy wiążącej. Bez specjalnej obróbki porowata Ceramika Budowlana pochłania wilgoć jak gąbka, co zmniejsza odporność na mróz i właściwości termoizolacyjne muru, a ponadto pleśń zaczyna się w mokrej cegle. Wszystko to skraca żywotność muru i narusza komfort życia w domu zbudowanym z cegły. Każdy właściciel domu powinien wiedzieć, jak leczyć cegłę z nadmiaru wilgoci i jak to zrobić. Dlatego rozważymy kilka hydrofobowych kompozycji zwiększających odporność na wilgoć ceglanych ścian, a nawet zasady ich stosowania.
Hydrofobizator do cegieł-zasada działania
Porowate materiały budowlane są penetrowane przez sieć naczyń włosowatych i mikropęknięć, dzięki czemu cegła, beton i tynk wchłaniają się przez cały okres użytkowania. Aby zatrzymać ten proces, na zewnętrzną powierzchnię ścian należy nałożyć Wodoodporny Ochraniacz, tworząc nieprzepuszczalną barierę.
Skuteczność bariery zewnętrznej jest związana z integralnością powłoki – każde zadrapanie pozbawia ścianę ochrony, którą można naprawić tylko poprzez ponowne traktowanie. Dlatego optymalną technologią ochrony muru, ściany betonowej lub otynkowanej powierzchni przed nadmierną wilgocią jest hydrofobizacja materiału budowlanego, która zmienia jego właściwości fizyczne.
Używając hydrofobizatora do porowatych materiałów budowlanych, wyrównujesz możliwość zwilżenia zewnętrznej powierzchni. Cegła poddana specjalnej impregnacji dosłownie odpycha krople deszczu, rosę lub pot, a efekt ten nie tłumaczy się obecnością bariery, ale zmianami strukturalnymi w powierzchniowych warstwach materiału budowlanego.
Hydrofobizator wnika w naczynia włosowate i mikropęknięcia ceramiki budowlanej, tynku lub betonu, wchodzi w reakcję chemiczną z podstawową zasadą i tworzy zatyczki odpychające wodę, zmniejszające przepuszczalność porów. Luźna struktura takich korków jest przepuszczalna dla poszczególnych cząsteczek wody, ale z więcej. Monomolekularne warstwy korka zatrzymują duże łańcuchy, blokując tworzenie się pot. Jednocześnie wnikają w głąb muru o 7-10 milimetrów (w zależności od rodzaju hydrofobizatora), co gwarantuje ochronę przed zamoczeniem nawet przy głębokich zadrapaniach.
Dlaczego potrzebny jest hydrofobizator
Dobra kompozycja hydrofobowa zapewnia ochronę muru przed negatywnymi przejawami nadmiernej wilgotności:
- wykwity-sole rozpuszczalne w wodzie pozostają na ścianie po odparowaniu wody deszczowej, śniegu lub rosy, psują fasadę domu, a sole pozostałe w porach jeszcze bardziej uszkadzają MUR, niszcząc strukturę cegły i zaprawy wiążącej;
- spadek odporności na ciepło – wraz ze wzrostem wilgotności materiału budowlanego zmniejsza się współczynnik bezwładności cieplnej-Mówiąc najprościej, surowe ściany wpuszczają ciepło i wpuszczają zimno do domu;
- pojawienie się porostów i pleśni, a także innych zagrożeń biologicznych-surowa, zamknięta przestrzeń jest najlepszą bazą dla rozwoju kolonii szkodliwych substancji organicznych, grzyb wnika w głębokość porowatego materiału budowlanego o kilka centymetrów;
- łuszczenie się Farb i lakierów-nawet emulsje rozpuszczalne w wodzie nie utrzymują się na surowej powierzchni;
- od zniszczenia z powodu odkształceń temperaturowych-wilgoć i mróz nie są najlepszymi sąsiadami, ponieważ pod wpływem niskich temperatur woda zwiększa objętość, wysadzając cegłę od wewnątrz.
Ochrona przed wilgocią i związanym z nią nadmiarem negatywu utrzymuje się przez co najmniej 8-10 lat. Zatkane pory muru pozostają nieprzepuszczalne tylko przez wodę, zachowując naturalną przepuszczalność powietrza.
Niż hydrofobizacja jest lepsza niż hydroizolacja
Ochrona przed wilgocią poprzez klasyczną hydroizolację polega na tworzeniu nieprzepuszczalnej dla opadów i pary wodnej warstwy na powierzchni betonowego monolitu, Okładziny kamiennej lub muru. Powłoka i przepuszczalna hydroizolacja cegieł wyklucza naturalną wentylację pomieszczenia, ponieważ technologia ta zakłada absolutne zablokowanie naczyń włosowatych i porów.
Hydrofobizacja polega na niwelowaniu zdolności zwilżania. Substancje wnikające w pory i naczynia włosowate porowatego materiału budowlanego przyciągają cząsteczki wody, ale nie pozwalają im gromadzić się w długie łańcuchy. Nawet miniaglomeracja 2-3 cząsteczek ma masę wystarczająco wysoką, aby zsunąć się z luźnej, monomolekularnej warstwy. Dlatego hydrofobizacja zwiększa odporność muru na wilgoć, zmniejszając jego paroprzepuszczalność tylko o 20-30%.
Po uszczelnieniu ścian odbudowuje się system wentylacji domu. Hydrofobizacja nie zmusza do przeprowadzenia takiej rekonstrukcji, ponieważ ta technologia pozwala ścianom oddychać. Wszystkie rodzaje hydrofobizatorów do porowatych materiałów budowlanych wykazują tę cechę.
Odmiany hydrofobizatorów do cegieł
Aby chronić mur przed wilgocią, stosuje się hydrofobizatory przepuszczalne, objętościowe i iniekcyjne. Przepuszczalne kompozycje do cegły lub typu uniwersalnego nakłada się na powierzchnię ściany i penetruje warstwy kapilarami. Kompozycje objętościowe są dodawane do gliny podczas formowania Cegły. Roztwory do wstrzykiwań są pompowane do muru przez wywiercone otwory.
Do najczęstszych kompozycji do hydrofobizacji muru należą:
- Krzemiany metylu sodu i potasu hydrofobizatory pierwszej generacji w postaci roztworów wodnych. W większości przypadków krzemiany metylu są dodawane do betonu, tynku lub cegły na etapie półproduktu, ale mogą być również stosowane jako powłoka zewnętrzna.
- N-siloksany hydrofobizatory drugiej generacji, polimery krzemoorganiczne, w których strukturze obserwuje się przemianę atomów tlenu i krzemu. Impregnaty hydrofobowe na bazie siloksanu nie są kompatybilne z materiałami budowlanymi na bazie wapna. N-siloksany gwarantują ochronę przed brudem i wilgocią za pomocą cegieł krzemianowych i ceramicznych.
- Silansiloksany to trzecia generacja ochraniaczy zwiększających hydrofobowość obrobionej powierzchni. Impregnaty do ceramiki budowlanej stworzone na bazie silansiloksanów wykazują wysoką penetrację i najdłuższy okres działania grupy. Takie kompozycje są stosowane jako dodatek do półproduktu (surowa cegła) lub jako powłoka zewnętrzna.
Każdy rodzaj hydrofobizatorów ma swoje mocne i słabe strony, które warto poznać przed nałożeniem kompozycji hydrofobowej. W końcu prawie niemożliwe jest umycie go z porowatej Cegły.
Zalety i wady krzemianów metylu
Krzemiany sodu i potasu są przygotowywane na bazie wody, więc nie mają ostrego zapachu i nie zmieniają koloru leczonej ściany, a ponadto są niezwykle tanie. Praktyka pokazuje, że po obróbce ceramiki budowlanej sodem lub potasowym krzemianem metylu jej wchłanianie wody zmniejsza się 6-15 razy (dokładna wartość zależy od stężenia substancji czynnej). Ta kompozycja chroni zarówno ściany, jak i pokrycia dachowe, takie jak dachówki ceramiczne, przed wilgocią.
Krzemiany metylu potasu i sodu dają najsłabszy efekt ze wszystkich preparatów hydrofobowych. Membrana ochronna zwiększa objętość w kontakcie z wodą, co może spowodować zniszczenie struktury Cegły. Kolejną wadą takiego bieżnika jest wysoka zasadowość (pH na poziomie 13 jednostek). Dlatego krzemiany metylu nie są najlepszym obrońcą przed wilgocią i brudem.
Plusy i minusy N-siloksanów
Hydrofobizatory na bazie siloksanów wykazują wysoką stabilność temperaturową. Zachowują swoje właściwości w mrozie i temperaturze do 190 °C. Oprócz odporności na ciepło takie impregnaty wykazują odporność na ściskanie i procesy utleniania. Jest to najbardziej stabilna kompozycja zwiększająca hydrofobowość ścian i dachu.
Siloksany mają minimalne napięcie powierzchniowe. Dzięki temu ochraniacz zapewnia ochronę przed wilgocią, a także właściwości odporne na zabrudzenia. Efekt ten utrzymuje się przez 8-10 lat, jednak wadą hydrofobowości powłoki jest zmniejszenie poziomu przyczepności obrabianej powierzchni. Ściany pokryte N-siloksanem są trudne do pomalowania, co utrudnia pracę projektanta.
Mocne i słabe strony silansiloksanów
Hydrofobizatory na bazie silansiloksanu nadają się do cegieł, płyt chodnikowych, dachówek, ceramiki elewacyjnej. Wnikają w głąb materiału budowlanego, chroniąc obrobioną podstawę przed zniszczeniem pod wpływem odkształceń temperaturowych. Baza biobójcza takiej impregnacji blokuje rozprzestrzenianie się pleśni, grzybów, porostów. Zwiększona hydrofobowość zapewnia ochronę przed brudem, a także zmniejsza koszty czyszczenia i mycia elewacji lub ogrodzenia z cegły.
Wszystko to robią preparaty na bazie krzemianów metylu i N-siloksanów. Ale tylko powłoka na bazie silansiloksanu zapewnia ochronę przed zniszczeniem struktury i zabrudzeniem, minimalizuje wchłanianie wody i rozprzestrzenianie się pleśni przez cały okres użytkowania ściany z cegły. W końcu tylko silansiloksany wnikają w porowatą strukturę ceramiki budowlanej o 7-10 milimetrów. Kompozycje błonotwórcze nie mają tej przewagi.
Jak nałożyć hydrofobizator na cegłę
- Zdecyduj, jak pokryć ścianę domu, ścieżkę ogrodową lub gonty, wybierając kompozycję na bazie krzemianów metylu, N-siloksanów, silansiloksanów. Zamów hydrofobowy ochraniacz.
- Gdy bieżnik jest w drodze, możesz rozpocząć przygotowywanie powierzchni do wykończenia. Będzie to wymagało skrobaków, szczotek, szpatułek, pędzli, rozpuszczalników i odplamiaczy.
- Obróbka rozpoczyna się od odpiłowania powierzchni. Ściany będą musiały zostać potraktowane szczotką lub miotłą, usuwając kurz ze szwu. Jeśli masz czas, spłucz kurz za pomocą generatora wysokociśnieniowego. Ale po spłukaniu będziesz musiał poczekać co najmniej 24 godziny, ponieważ wykończenie mokrej ściany nie da oczekiwanego efektu.
- Po odpiłowaniu ścianę oczyszcza się z plam olejowych, utwardzonej farby, cementu i innych zanieczyszczeń za pomocą skrobaków i chemicznych odplamiaczy. Czyszczenie mechaniczne jest lepsze niż rozpuszczalniki chemiczne, które wnikają głęboko w cegłę i mogą wpływać na właściwości fizyczne penetrującego lub foliowego bieżnika.
- Ważną częścią przygotowania ściany do stosowania preparatów hydrofobowych jest usuwanie wykwitów. Osad wapienny lub solny należy potraktować metalową szczotką i zmyć strumieniem wody pod ciśnieniem. Tę pracę należy wykonać przed odpyleniem i usunięciem plam olejowych. Zamiast szczotki można użyć środka do chemicznego frezowania powierzchni armmix Cleaner. To rozwiązanie usuwa brud, kamień z powierzchni betonu i cegły i nie rysuje ściany.
- W finale procesu przygotowawczego ściana jest ponownie zamykana, przygotowując suchą powierzchnię do obróbki roztworami hydrofobowymi.
- Hydrofobizatory nakłada się tylko na suchą ścianę. Mokre rogi suszy się suszarką budowlaną. Podczas deszczu nie można obrabiać ściany.
- Ochraniacz nakłada się za pomocą wałka, sprayu lub pędzla. Koszty ścian z cegły są szacowane zgodnie z zaleceniami producenta hydrofobowego bieżnika. Jednak porowate powierzchnie są nieprzewidywalnym materiałem, więc nominalne zużycie należy zwiększyć o 20%, ponieważ wszystko nakłada się w jednej warstwie w ciągu jednego dnia.
- Podczas obróbki ściany za pomocą wałka, pędzla lub sprayu w obszarze szwu pojawiają się smugi, które są zatrzymywane gąbką lub serwetką. Jeśli przegapisz wyciek, stwardnieje i można go usunąć tylko specjalnym rozpuszczalnikiem.
Po nałożeniu hydrofobizatora ścianę należy chronić przed wilgocią przez 8 godzin, podczas których kończą się reakcje chemiczne w porach Cegły.
Dodanie hydrofobizatora do roztworu wiążącego
Zniszczenia podlegają nie tylko cegłom. Wilgoć zagraża integralności zaprawy wiążącej przygotowanej na bazie mieszanki piaskowo-cementowej. Aby uniknąć odkształcenia termicznego szwu, do tej mieszaniny dodaje się płynny hydrofobizator. Odbywa się to w ostatnich minutach przygotowania mieszanki, po dodaniu wody do betoniarki. Gotowy roztwór kontynuuje ubijanie przez 10 minut, aż dodatek hydrofobizujący rozprowadzi się w całej objętości.
Po dodaniu składnika hydrofobowego roztwór wiążący zwiększa swoją odporność na mróz i uzyskuje ochronę przed wysokimi temperaturami. Nie pęknie nawet po podgrzaniu do 120 °C. Oprócz stabilności temperaturowej szew zyskuje ochronę przed pleśnią, która psuje wygląd muru i powoduje wypadanie cegieł z osłabionych szwów.
Proporcje dodania hydrofobizatora do roztworu wiążącego są wskazane na opakowaniu. Należy ich przestrzegać z dokładnością do grama i mililitra. Nadmiar dodatku zmniejsza przyczepność mieszanki wiążącej do cegły.
Pięć wskazówek dotyczących stosowania hydrofobizatorów do cegieł
- Roztworów hydrofobowych nie można nakładać na polimery, a także związki organiczne. Dlatego takie ochraniacze nie są nakładane na farby, lakiery, szpachle na bazie alkidu i akrylu. Odporność na zwilżanie w tym przypadku nie wchodzi w rachubę.
- Mieszaniny hydrofobowe nakłada się tylko na suchą, przygotowaną powierzchnię. Mokre ściany nie są odpowiednio chronione. Substancje rozpuszczalne w wodzie po prostu ulegają erozji. Sucha baza gwarantuje odpowiednie stężenie substancji hydrofobowych.
- Oprócz wilgotności bardzo ważna jest temperatura ściany. Nie zalecamy nakładania ochraniacza na powierzchnię rozgrzaną powyżej 30 ° C. Wysoka temperatura przyspiesza polimeryzację substancji czynnych, co zapobiega przenikaniu do struktury ceramiki budowlanej i silikatowego materiału budowlanego.
- Dwie warstwy hydrofobizatora działają lepiej niż jedna. Ale kompozycja będzie musiała zostać nałożona na mokrą ścianę. Jeśli pierwsza warstwa stwardnieje, przyczepność powierzchni spadnie do zera, a druga warstwa po prostu spłynie po murze na ziemię. Dlatego drugą warstwę nakłada się po 5-10 minutach. Ta technologia nazywa się „mokro na mokro”.
- Odporność bieżnika na wilgoć jest związana z wytrzymałością mechaniczną powłoki hydrofobowej. Im mniejszy wpływ na mur, tym dłużej działa hydrofobowość. Dlatego obszary poddawane obciążeniom mechanicznym wymagają dodatkowej ochrony.
Średnia żywotność impregnacji odpornej na wilgoć typu Filmowego wynosi około 10 lat na elewacji i nie więcej niż 5 lat w pomieszczeniu. Różnica wynika z częstego czyszczenia wnętrza i wrażliwości ochraniaczy folii na obróbkę mechaniczną. Przepuszczalne kompozycje trwają co najmniej 10-15 lat, niezależnie od miejsca aplikacji, a dodatki są rozprowadzane w objętości gliny lub betonu prawie na zawsze.
