Betony termoizolacyjne-materiały o niskiej gęstości (do 500 kg/m3) i minimalnej przewodności cieplnej. Wykorzystywane do produkcji elementów izolacyjnych. Nie są przystosowane do postrzegania obciążenia nośnego. Jako izolacja cieplna najpopularniejsze są betony komórkowe-sztuczne materiały budowlane o porowatej strukturze.
Zastosowania betonu komórkowego
Produkty z betonu komórkowego o niskiej gęstości wyprodukowane zgodnie z GOST 25485-89 służą do izolacji:
- stropy poddasza;
- konstrukcji ściennych – jako warstwa termoizolacyjna w ścianach wielowarstwowych;
- urządzenia przemysłowe-do urządzeń eksploatowanych w wysokich temperaturach stosuje się odporne na ciepło odmiany materiałów, które mogą wytrzymać do + 700°C.
Istotną zaletą produktów z betonu komórkowego jest dokładność wymiarowa.
Dzięki temu bloki można układać na kleju budowlanym, nakładanym warstwą nie większą niż 3 mm. inne materiały ścienne są zwykle montowane na zaprawie cementowej ze względu na konieczność kompensacji błędów parametrów geometrycznych. Gęstość 0,30,5 t / m3.
Sposoby tworzenia porowatej struktury betonu
Spoiwa w tych produktach mogą być: cement portlandzki, wapno, gips. W zależności od zastosowanej technologii tworzenia porów wyróżnia się następujące rodzaje takich materiałów termoizolacyjnych:
- Gazobetony i betony gazokrzemianowe. Technologia polega na dodaniu proszku aluminiowego do zaprawy cementowej lub mieszanki spoiw. W wyniku reakcji chemicznej w utwardzającym się produkcie powstają pory.
- Pianobetony i betony pianokrzemianowe. Uzyskuje się je przez zmieszanie roztworu składnika wiążącego z trwałym składnikiem pieniącym, wytwarzanym osobno. Środki pianotwórcze to mieszaniny mydła kalafoniowego, kleju zwierzęcego, ekstraktów z korzenia mydła.
Oprócz wymienionych, stosuje się kompleksową technologię gazową, procesy zachodzące pod wysokim ciśnieniem, pęcznienie w warunkach próżni.
W zależności od warunków utwardzania rozróżnia się betony:
- Autoklaw-osiągają wytrzymałość normatywną w obecności pary nasyconej pod podwyższonym ciśnieniem.
- Nieautoklawne. Wytrzymałość normatywną osiąga się w obecności pary nasyconej pod normalnym ciśnieniem lub przy użyciu sprzętu elektrycznego do ogrzewania.
Zalety i wady stosowania betonu komórkowego jako materiału izolacyjnego
Popularność produktów komórkowych wynika z wielu zalet, w tym:
- Niska przewodność cieplna. Ta właściwość jest zapewniona przez obecność pęcherzyków powietrza w komórkach. Pęcherzyki powietrza są doskonałym izolatorem ciepła. Parametry oszczędzające ciepło ściany z porowatego materiału o grubości 50 cm są podobne do cech ściany z cegły o grubości 200 cm.
- Dobra izolacja akustyczna.
- Paroprzepuszczalność zapewniająca komfortowe warunki w przestrzeni wewnętrznej.
- Odporność na agresywne czynniki biologiczne, brak skłonności do gnicia.
- Przyjazny dla środowiska, bez toksycznych składników.
Wadą tych materiałów jest utrata wydajności w kontakcie z wilgotnym środowiskiem. Dlatego podczas korzystania z produktów komórkowych należy go chronić płytkami ceramicznymi, materiałem foliowym, pianką polietylenową.
