- 1 Dlaczego jest to potrzebne?
- 2 Wymagania dotyczące odporności ogniowej
- 3 metody ochrony
- 4 Technologia ochrony przeciwpożarowej
- 5 wniosek
Nawet beton – obecnie najpopularniejszy materiał budowlany-potrzebuje ochrony przed ogniem. Ten „blok” pod wpływem krytycznych temperatur staje się kruchy, może” eksplodować”, rozrzucając ciężkie kawałki. Wróg w pożarach staje się wilgocią (wewnątrz konstrukcji, woda do gaszenia pożaru). Jak obliczana jest odporność ogniowa konstrukcji żelbetowej, co bierze się pod uwagę, co pokrywa powierzchnie, aby zapobiec uszkodzeniu płomienia?
Dlaczego jest to potrzebne?
Wygląda na to, że trwały materiał podobny do kamienia nie boi się płomienia. jednak w przypadku poważnych pożarów Beton (żelbet) może stać się dość kruchy. Jednym z powodów jest zmiana pod wpływem wysokich temperatur wymiarów liniowych samego betonu, „rozpoczynającego” jego zbrojenie.
Innym czynnikiem jest wilgoć. Gotując się pod wpływem silnego ciepła, wywołuje wybuchowe odpryskiwanie kawałków materiału. Tak więc w betonie o wysokiej wilgotności proces destrukcyjny rozpoczyna się w ciągu pięciu do dwudziestu minut, masa fragmentów może być znaczna, ich rozproszenie wynosi kilka metrów.
Woda, która gasi płomienie podczas pożarów, również zagraża materiałowi-ze względu na różnicę odkształceń termicznych różnych części konstrukcji betonowych na ich powierzchni pojawiają się duże wióry, pęknięcia, odsłonięte są elementy wzmacniające.
„Słabym ogniwem” pod atakiem ognia są szwy deformacyjne. Do celów hydroizolacji są one zwykle uszczelniane łatwopalnymi uszczelniaczami polimerowymi. Te ostatnie szybko się wypalają, przestając być barierą dla płomienia, gorącego powietrza.
Ognioodporność betonu ma na celu:
- zapobieganie pożarom poprzez zwiększenie limitu czasowego rozpoczęcia pożaru (wartość progowa w dużej mierze zależy od jakości, grubości warstwy samej ochrony przeciwpożarowej);
- zmniejsz objętość obszaru, na którym rozprzestrzenia się płomień, zmniejsz prędkość „rozprzestrzeniania się” ognia.
Wymagania dotyczące odporności ogniowej
Zidentyfikowano jedenaście prawdopodobnych dolnych granic odporności ogniowej konstrukcji stosowanych w budownictwie. Pierwszy jest nienormowany, ostatni to 360 minut. Pożądany limit dla każdego konkretnego projektu, jego składników, jest ustalany na podstawie ich praktycznego celu.
Granica odporności ogniowej dla pojedynczego elementu oznacza termin wystąpienia jednego lub więcej stanów skrajnych. Na przykład litera R oznacza utratę nośności. Wartość E oznacza utratę integralności przegrody lub podobnych sekcji izolacyjnych, i opisuje utratę zdolności ochrony termicznej specjalnych ekranów. Oznacza to, że limit R120 oznacza, że element pod wpływem ognia nie powinien tracić siły, zapadać się przez co najmniej dwie godziny (120 minut).
Ponadto istnieją wymagania dotyczące Snip (przepisy budowlane). Tak więc, zgodnie z dokumentem 21-01-97, budynki są podzielone na pięć stopni odporności ogniowej. Każdy stopień „wewnątrz” jest podzielony według typów konstrukcji (elementy nośne, ściany osłonowe, schody itp.). Istnieją wytyczne dotyczące obliczania tego parametru, stworzone na podstawie odpowiednich norm.
Metody ochrony
Metody ochrony przeciwpożarowej betonu obejmują stosowanie materiałów, które mogą stać się skutecznym ekranem antytermicznym. Aby to zrobić, użyj:
- specjalne produkty lakiernicze;
- różne rodzaje tynków termoizolacyjnych;
- lekkie niepalne płyty wykonane ze spieczonego wermikulitu;
- ochrona przed rolkami.
Najbardziej poszukiwane ze względu na prostotę, wygodę pracy są farby i tynki.
Lakiernictwo
Często ochrona przeciwpożarowa konstrukcji żelbetowych jest zapewniona przez nałożenie na nie specjalnych farb. Ich główną zaletą jest brak dodatkowego obciążenia elementów, łatwość aplikacji, przetwarzanie trudno dostępnych obszarów. Na podstawie właściwości chemicznych i fizycznych dzieli się je na dwie kategorie:
- Pęcznieją. Kiedy otwarty płomień działa na taką farbę, „zwiększa” objętość dziesięć do czterdziestu razy (wskaźnik zależy od właściwości kompozycji). Ponadto w przypadku pożarów taka powłoka rozkłada się, silnie pochłaniając ciepło. Jednocześnie uwalniane są niepalne gazy, dzięki którym powstaje nagotowana pianka, która chroni powierzchnie betonowe przed nagrzewaniem przez okres wystarczający do wyeliminowania pożarów.
- Nieudolne. Nie rozszerzają się pod wpływem wysokich temperatur. Zwykle produkowane są na bazie wermikulitu (minerału z klasy krzemianów). Nakładane są na podłogi, ściany, belki, kolumny z betonu itp.
Takie produkty są podzielone w zależności od tego, do jakich prac – zewnętrznych lub wewnętrznych – będą używane. W pierwszym przypadku farba jest odporna na warunki atmosferyczne, często nakłada się ją w nieogrzewanych pomieszczeniach o wysokiej wilgotności. Kompozycje mogą być przezroczyste (zachowują teksturę materiału), kolorowe (na podłogi, ściany). W przypadku podłóg, aby zwiększyć odporność powłoki na zużycie, stosuje się dwuskładnikową farbę. Specjalne produkty lakiernicze są dość niedrogim rozwiązaniem. Jest w stanie chronić konstrukcje przez 150 minut.
Tynki termoizolacyjne
Nie mniej popularnym rozwiązaniem w ochronie przeciwpożarowej żelbetowej jest stosowanie specjalnych kompozycji tynkarskich, Past nakładanych na żelbetowe podłogi za pomocą urządzeń ręcznych lub przez natryskiwanie (warstwowe „natryskiwanie” sprężonym powietrzem). Są w stanie zapewnić ognioodporność konstrukcji do 4 godzin.
W takich mieszaninach piasek kwarcowy nie jest dozwolony jako spoiwo cementowe. Faktem jest, że w temperaturze 550 z cementu wydziela się wapno gaszone (wodorotlenek wapnia), przez co powierzchnia powłoki pęka, a tynk nie może już skutecznie wytrzymać płomienia.
W nowoczesnych pastach, mieszankach jako spoiwo stosuje się gips, płynne szkło krzemianowe, Pucolanowe cementy portlandzkie. Jako kruszywa producenci preferują wermikulit żaroodporny, mąkę górską (Diatomit) i podobne materiały. Główną wadą tynków jest ich niska odporność na wilgoć (dotyczy to lekkich mieszanek z perlitem i wermikulitem, lepkim składnikiem gipsu). Kompozycje z włóknami mineralnymi mają najlepsze właściwości (Plus – nie przenoszą dodatkowego obciążenia konstrukcyjnego).
Uwaga. Podczas nakładania warstwa tynku nie powinna być większa niż cztery centymetry, pasta nie powinna być grubsza niż jeden centymetr.
Technologia ochrony przeciwpożarowej
Ochrona przeciwpożarowa konstrukcji betonowych (żelbetowych) jest przemyślana na etapie prac projektowych. Obliczają odporność ogniową na podstawie:
- rodzaju betonu, jego wilgotności;
- grubości elementów zbrojeniowych;
- geometrii zastosowanych podpór, części stropu;
- Limity obciążeń;
- grubości powłoki ognioodpornej.
Po zweryfikowaniu tych danych wybierz opcję ochrony-farbę, tynk, rolki, materiały arkuszowe. Skuteczność wybranej metody jest testowana w warunkach laboratoryjnych. Beton pokryty warstwą ognioodporną jest „pieczony”, podgrzewany do określonej granicy temperatury.
Uwaga. Wykonywanie obliczeń, samych prac przeciwpożarowych lepiej powierzyć profesjonalnym projektantom, budowniczym.
Zawarcie
Ochrona przeciwpożarowa żelbetu to zestaw środków, które są regulowane przez szereg norm państwowych. Od tego, jak kompetentnie jest wykonany, zależy, czy konstrukcje wytrzymają w przypadku pożaru, ostateczne uszkodzenia budynków. Rodzaje ochrony, takie jak farby, mieszanki tynkarskie i pasty, są uważane za pasywne środki przeciwpożarowe.
Głównym celem ich użycia jest zapobieganie szybkiemu rozprzestrzenianiu się ognia, zapobieganie niszczeniu konstrukcji. Właściwe podejście jest określane podczas projektowania budynków, jego skuteczność jest sprawdzana za pomocą testów laboratoryjnych. Obliczenia zalecają powierzenie profesjonalistom, ponieważ należy wziąć pod uwagę szereg czynników.
