Karbonizacja betonu-proces polegający na reakcji betonu i środowiska nasyconego dwutlenkiem węgla. Taka interakcja prowadzi do zmniejszenia zasadowości roztworu, gdy jest on w płynnej konsystencji. Biorąc pod uwagę porowatość materiału budowlanego, jego zdolność do wchłaniania różnych substancji jest dość wysoka. Zjawisko to nie wpływa na charakterystykę zamrożonego BSG, ale może powodować korozję wzmacniającego żelaznego zbrojenia, prowadząc do jego zniszczenia.
Dlaczego konieczne jest określenie karbonizacji?
Grubość warstwy karbonizującej jest ważnym czynnikiem, który pozwala obliczyć trwałość budowanej konstrukcji. Pręty zbrojeniowe zamocowane w grubości betonu nie ulegają zniszczeniu, pod warunkiem zachowania równowagi zasadowej w zamrożonej mieszaninie.
Aby określić grubość warstwy karbonizującej, stosuje się odczynniki chemiczne, w szczególności fenoloftaleinę. Substancja ta po uderzeniu w powierzchnię betonu jest pomalowana na szkarłatny (różowy) odcień. Jeśli nie ma wskaźnika koloru, oznacza to utratę równowagi zasadowej w zamrożonym roztworze. W rezultacie zwiększa się ryzyko oderwania betonu od zbrojenia, a tym samym prawdopodobieństwo zniszczenia całej konstrukcji.
Aby zwiększyć wytrzymałość konstrukcji żelbetowych i zmniejszyć ryzyko karbonizacji betonu, stosuje się specjalne dodatki, które zwiększają odporność na zużycie i nieprzepuszczalność konstrukcji betonowych.
